Jak leczyć zapalenie pęcherza u kota? Ile trwa?

Jak leczyć zapalenie pęcherza u kota? Ile trwa?

Zapalenie pęcherza moczowego u kota to jedna z najczęstszych chorób dotykających naszych pupili, która jest niezwykle bolesna i nie może być lekceważona, gdyż prowadzi do niebezpiecznych powikłań. Jeśli chcesz wiedzieć, jakie są przyczyny schorzenia, jak rozpoznać objawy ze strony dolnych dróg moczowych oraz jak skutecznie wyleczyć czworonoga, przeczytaj nasz poradnik. Podpowiemy nie tylko kiedy udać się do lekarza weterynarii, ale jakie są domowe sposoby na zapalenie pęcherza u kota.

Zapalenie pęcherza u kota – objawy

Zdrowy układ moczowy zwierzęcia produkuje ok. 30-50 ml moczu na dobę – pierwszym niepokojącym objawem będzie częstsze oddawanie moczu, napinanie się, miauczenie i inne nietypowe zachowania. Jeśli chcesz szybko wykryć problem, zapisz sobie poniższe objawy zapalenia pęcherza u kota i obserwuj bacznie jego zachowanie:

  • zatrzymanie moczu lub ograniczenie w jego oddawaniu,
  • apatia i niechęć do zabawy z opiekunem,
  • nadmierne wylizywanie krocza, uda i brzucha,
  • dłuższe wizyty w kuwecie,
  • napinanie ciała, trudności w znalezieniu wygodnej pozycji oddawania moczu,
  • załatwianie potrzeb poza kuwetą,
  • nerwowe oddawanie moczu – miauczenie, intensywne przekopywanie żwirku,
  • krew w moczu,
  • brak apetytu mimo wyboru wysokiej jakości karmy.

Gdy objawy zapalenia pęcherza u kota minęły

Ile trwa zapalenie pęcherza u kota? Objawy mogą ustąpić samoistnie w ciągu kilku dni, jednak mimo tego należy udać się do lekarza weterynarii, gdyż może dojść do szeregu powikłań spowodowanych obecnością toksycznych związków. W najgorszym przypadku zapalenie pęcherza moczowego może doprowadzić do infekcji nerek – dzieje się tak wtedy, gdy choroba jest nieleczona. Po dłuższym czasie mogą wystąpić takie objawy jak wymioty, utrata wagi, brak apetytu, zmęczenie i gorączka.

Pamiętaj o tym, że wiele kotów nie okazuje bólu w oczywisty sposób i możesz mieć trudności w rozpoznaniu objawów choroby. Jeśli tak się dzieje, zmień kuwetę i żwirek na takie, w których łatwiej zaobserwujesz krwiomocz i inne niepokojące objawy.

Przyczyny zapalenia pęcherza u kota

Zapalenie pęcherza u kota jest skomplikowanym schorzeniem, którego przyczyny nie są do końca znane. Stan zapalny powoduje zaczerwienienie i nabrzmiałość wewnętrznej ściany pęcherza, powodując silny ból, nieustanną potrzebę oddawania moczu i parcie na pęcherz. Najczęstszą przyczyną zapalenia pęcherza u kota jest infekcja wirusowa lub bakteryjna.

Do innych przyczyn zalicza się również:

  • podrażnienie ściany pęcherza przez kamień moczowy,
  • kryształy moczowe w cewce moczowej lub pęcherzu,
  • niedostateczna ilość przyjmowanej wody,
  • nieodpowiednia dieta – np. za wysoka zawartość magnezu w paszy, dlatego warto sięgać po wysokiej jakości suche karmy dla kotów,
  • guzy w pęcherzu moczowym lub cewce moczowej,
  • anatomiczne schorzenia np. zniekształcenie dróg moczowych,
  • nadczynność tarczycy,
  • cukrzyca.

Zapalenie pęcherza u kota – leczenie warto wdrożyć dopiero po prawidłowym rozpoznaniu

W wielu przypadkach dochodzi do rozwinięcia się idiopatycznego zapalenia pęcherza u kota czyli FIC, które jest najczęstszą przyczyną chorób dolnych dróg moczowych u pupili poniżej 10 roku życia. Takie koty w nietypowy sposób radzą sobie ze stresem, dlatego organizm zamiast wyrzucić kortyzol, wyrzuca jedynie neuroprzekaźniki, które powodują nasilenie miejscowych reakcji zapalnych w ścianie pęcherza moczowego. Przyczyną zapalenia pęcherza u kota może być również powikłanie po FIC określane jako krwotoczne zapalenie.

Choroby układu moczowego są dosyć powszechne u kotów, a zachorowalność zwiększają m.in.:

  • nieodpowiednia dieta (dlatego podawaj więcej mokrej karmy wysokiej jakości),
  • nadwaga,
  • mała ilość ruchu,
  • genetyka,
  • nadmierny stres,
  • infekcje bakteryjne.

Jak leczyć zapalenie pęcherza u kota – wizyta u lekarza weterynarii

Jeśli chcesz pomóc swojemu zwierzęciu, przede wszystkim udaj się do lekarza weterynarii, który postawi trafną diagnozę. Dokona on badania fizykalnego, oceniając pęcherz moczowy i jego okolice, a także przeprowadzi z tobą wywiad. Następnie wykona badania laboratoryjne, pobierając próbkę moczu, by ocenić ciężar właściwy, barwę, przejrzystość, ocenę osadu. Próbka krwi pomoże mu wykryć inne problemy zdrowotne. Aby znaleźć przyczynę zapalenia pęcherza u kota należy dodatkowo wykonać badanie obrazowe (USG lub RTG).

W momencie wykrycia bakterii lekarz wprowadzi odpowiedni antybiotyk. Jeśli obecne są kamienie, konieczne jest ich chirurgiczne usunięcie lub specjalista podejmie decyzję o rozpuszczeniu złogów z pomocą suplementów. Idiopatyczne zapalenie pęcherza stanowi duże wyzwanie – leczenie farmakologiczne powinno być połączone z modyfikacją środowiska i diety.

Zapalenie pęcherza u kota – domowe sposoby leczenia

Wielu właścicieli martwi się z powodu nawracającego zapalenia pęcherza u kota, które może być spowodowane kamieniami lub obecnością niewielkich kryształków, chorób nerek, polipów układu moczowego, a nawet być objawem towarzyszącym chorobom nowotworowym. Aby zapobiegać i pomóc zwierzęciu domowymi sposobami należy zadbać o odpowiednią ilość misek z wodą i rozstawić je w odpowiednich miejscach. Podstawowym warunkiem zapobiegania rozwojowi choroby jest dbanie o czystość kuwety, urozmaicenie środowiska np. poprzez wstawienie nowego drapaka, unikanie sytuacji stresujących. Konieczna jest także zmiana diety – zamiana suchej karmy na mokrą lub ich prawidłowe łączenie.

Jeśli mimo twoich starań pojawią się objawy zapalenia pęcherza u kota nie czekaj – najszybciej zgłoś się do lekarza weterynarii.

FAQ

Zapalenie pęcherza może dawać objawy zaledwie przez kilka dni, jednak nie oznacza to, że zwierzę jest już zdrowe. Należy udać się do lekarza weterynarii, by dokonał trafnej diagnozy.

Nie zawsze da się uniknąć choroby, ale warto zadbać o odpowiednią podaż wody, dobierając jej rodzaj, typ miski. Pomaga także regularne czyszczenie kuwety, dbałość o ruch pupila i ograniczenie czynników stresogennych.

Leki zostaną zaordynowane przez specjalistę – nie należy samodzielnie dobierać żadnych środków, w szczególności tych stosowanych przez ludzi.