Rasy królików – od hermelina do baranka

Króliki miniaturowe tworzą wiele ras, różniących się między sobą nie tylko wyglądem, ale i charakterem, a także wymaganiami. Do najczęściej spotykanych w sklepach zoologicznych należą m.in.

hermelin – jedna z najmniejszych odmian królików wyhodowana specjalnie do towarzystwa. Zalecana masa ciała to ok. 1-1,3 kg. Odznacza się posiadaniem nieco wydłużonej, szerokiej głowy, krótkich uszu i łap oraz krępego tułowia. Futerko hermelina jest bardzo gęste i delikatne. U typowych królików tej rasy obowiązkowo ma barwę śnieżnobiałą z którą kontrastują oczy, które – w zależności od odmiany – mogą być czerwone lub niebieskie. Obecnie jednak – na skutek prac hodowlanych – spotyka się również hermeliny w innych kolorach.

królik himalajski – dorasta do ok. 2 kg. Odznacza się charakterystycznie wydłużonym ciałem pokrytym gładką, białą sierścią przypominającą tę u kotów. Ubarwienie jest białe, za wyjątkiem ogona, łap, uszu i plamy na nosie oraz pysku, które mają kolor kontrastujący.

królik „tan” – bardzo stara odmiana królików o niezwykle charakterystycznym ubarwieniu – czarnym z rudym podpalaniem (wierzch i boki ciała są lśniąco czarne, a spód ciała, łapy, kark, wnętrze uszu i część pyska – ogniście rude).

królik hotot – dorasta do ok. 1,5 kg. Od innych królików różni się proporcjami ciała oraz posiadaniem małej, niemal okrągłej głowy z krótkimi, łagodnie zaokrąglonymi uszami. Sierść jest gładka, ale wyjątkowo sztywna, nieco stojąca, jakby zachęcająca do głaskania. Rasowe hototy są śnieżnobiałe, jedynie ich ogromne brązowe oczy obwiedzione są dość szerokimi, czarnymi obwódkami, dzięki czemu wydają się być jeszcze większe. Rasa ta idealnie nadaje się na pupili dla starszych, odpowiedzialnych dzieci. Po oswojeniu uwielbia branie na ręce, głaskanie, przytulanie i inne pieszczoty. Domaga się jak najczęstszego kontaktu z opiekunem.

mini rex – przypomina wyglądem „zwykłego” królika, ale wystarczy dotknąć jego futerka, aby natychmiast poczuć różnicę. Jest ono bardzo miękkie i sprawia aksamitne albo wręcz pluszowe wrażenie. Poza tym „rexy” różnią się o pozostałych odmian zupełnie innymi proporcjami, kształtem głowy oraz posiadaniem stosunkowo krótkich uszu oraz wąsów. Ubarwienie może być bardzo zmienne. Króliki te są wyjątkowo przyjazne, ciekawskie i bezstresowe. Nie wykazują agresji i szybko przywiązują się do opiekuna.

angora – odznacza się pięknym, długim futrem porastającym głowę, tułów, a niekiedy nawet uszy zwierzęcia. Króliki tej odmiany dorastają do 1,5 kg masy ciała. Występują w wielu odmianach barwnych. Są bardzo dekoracyjne i urzekają swym oryginalnym wyglądem. Wymagają regularnego rozczesywania, aby uniknąć kołtunów i splątania sierści.

lewek – oryginalna odmiana o gładkowłosym tułowiu z długimi włosami na głowie i karku tworzącymi coś w rodzaju lwiej grzywy. Wydłużone włosy występują również na ogonie. Dorasta do 1,6 kg masy ciała.

baranek miniaturowy – jedna z najpopularniejszych odmian królików. Wyjątkowo oryginalna dzięki dużym, „klapniętym”, miękkim w dotyku uszom Między nimi na czubku głowy występuje swego rodzaju „korona” ze zmierzwionego futra. Króliki te osiągają nieco większe rozmiary – potrafią przekraczać 2 kg masy ciała. Na ogół są potulne i pozbawione agresji – bardzo łatwo się oswajają. Spotyka się baranki gładkowłose, długowłose oraz „rexy”. Króliki te często wykazują tendencję do tycia, nie należy więc ich przekarmiać.